Przeszłaś operację i nie wiesz co dalej?
Dość często się zdarza, że do gabinetu trafiają pacjenci, którzy przeszli operacje z dostępu brzusznego bez podstawowej wiedzy z zakresu higieny rany i możliwości funkcjonowania na co dzień. Poza sztampowym „proszę się oszczędzać” nie dostają żadnych wytycznych do domu. Co i jak mają pielęgnować? Czy mają unikać pewnych czynności/aktywności? Itp.
Co można a czego nie powinno się robić?
Pacjentki skarżą się, że ich pytania do personelu medycznego często są zbywane ogólnikami typu „proszę nie dźwigać i uważać na siebie”. Niby wszystko jasne, a w gruncie rzeczy nic nie wiadomo. Jeśli jesteś świeżo upieczoną mamą, np. po cesarskim cięciu, to jak tu się oszczędzać i nie dźwigać kiedy trzeba się zająć maluchem. Co można właściwie robić i w jakim zakresie? Czego nie można i jak długo?
Każdy zabieg operacyjny, nawet najbardziej rutynowy jest naruszaniem anatomii i fizjologii naszego ciała. Ta ingerencja nigdy nie pozostaje bez wpływu na funkcjonowanie organizmu. Dlatego tak ważnym elementem leczenia w okresie pooperacyjnym (po zabiegach drogą brzuszną, jak i przez kanał rodny) jest właściwe postępowanie, które umożliwi pacjentom powrót do pełnej sprawności.
Jak postępować po operacjach z dostępu brzusznego?
- Po tygodniu od zabiegu okolicę rany można myć wodą z dodatkiem mydła. W tym czasie zalecany jest natrysk – należy jednak unikać długotrwałego moczenia operowanego miejsca.
- Do czasu oddzielenia się strupów (ok. 2 tygodnie po zabiegu) ranę należy osłaniać jałowym, przepuszczającym powietrze opatrunkiem.
- Kąpiele w wannie i basen są dozwolone po upływie min. 3 tyg (po zakończeniu pierwszej fazy gojenia się rany).
- W czasie pierwszych 6 tygodni po zabiegu nie wolno dźwigać niczego cięższego niż 5 kg.
- Po czasie 6-10 tygodni można stopniowo zwiększać ciężar dźwiganych przedmiotów do 10 kg, ale obciążanie się dozwolone jest jedynie przez krótki czas.
- Aktywność seksualna, irygacje pochwy, a także używanie tamponów, jest niewskazane przez pierwsze 4 – 8 tygodni po operacji ze względu na zwiększone ryzyko infekcji .
- Należy jeść produkty bogate w błonnik oraz dużo pić dla prawidłowego formowania stolca (przeciwdziałanie zaparciom).
- Po okresie hospitazlizacji i stosowaniu cewnika, pęcherz musi zosatć znormalizowany. Dlatego ważne jest aby dostatecznie dużo pić (1,5-2l plynów dziennie) i całkowicie opróżniać pęcherz.
- Po okresie 2 tyg. po zabiegu operowane miejsce traktuje się jak zdrową skórę, ale przez kilka tygodni należy unikać nadmiernego rozciągania. Powłoki brzuszne z pewnością będą jeszcze wrażliwe.
- Zanim rana po cięciu się zagoi należy mobilizować/masować tkanki dokoła operowanego miejsca, dla zapewnienia im elastyczności i mobilności. Gdy powstanie blizna konieczne jest również jej mobilizowanie i masowanie (na sucho, bądź z kremem/oliwką/maścią na blizny), aby pozostała miękka i elastyczna. O postępowaniu z blizną przeczytasz TUTAJ.
- Po upływie ok 48 h po zabiegu można leżeć na brzuchu – początkowo dla większego komfortu można podkładać pod brzuch poduszkę. Polecana jest też pozycja „leżnia w staniu”- czyli nogi oparte są na podlodze, natomiast od pasa w górę ciało spoczywa na leżance.
- Należy szybko rozpocząć prawidłowe aktywizowanie MIĘŚNI DNA MIEDNICY. Konieczna jest także integracja tych mięsni w czasie sytuacji obciążenia, np. kazszlu/kichania i codziennych aktywności domowych.
- Bardzo ważnym aspektem, którego nie sposób ominąć w zaleceniach pooperacyjnych jest ODDYCHANIE- zwłaszcza angażowanie PRZEPONY oddechowej.
- Postępowanie ruchowe wdrażane jest po kilkunastu godzinach od operacji i dzieli się na kilka etapów.
I i II doba
- Delikatne ćwiczenia można rozpocząć 10-12 h po porodzie; ćwiczenia przeciwzakrzepowe, oddechowe torem piersiowym, ćwiczenia ogólne kkg i kkd (z unikaniem ćwiczeń na tzw. „długiej dźwigni” – czyli z wyprostowanymi nogam)i, ćwiczenia czynne mm karku, szyi (możliwy ból głowy po znieczuleniu), grzbietu i pośladków,
- Kaszel/odkrztuszanie/kichanie poprzedzać stabilizacją rany pooperacyjnej (minimalizowanie nadmiernego napięcia powłok brzucha),
- Wstawanie przez bok (unikanie dźwigania ciała do góry na wprost) dla unikania nadmiernego napinania naruszonych powłok brzucha i blizny,
- Reedukacja posturalna – zachowywanie neutralnego, prostego ustawienia tułowia aby blizna się poprawnie goiła,
- Nie można jeszcze leżeć na brzuchu!
III – V doba
|
