„Autorzy (…) przeglądnęli dane z 6 medycznych baz danych z ostatnich 24 lat i zakwalifikowali do analizy wyniki 13 badań z randomizacją, w których uczestniczyło 2874 ciężarnych.

W badaniach tych oceniono wpływ aktywności fizycznej u zdrowych kobiet w ciąży, które prowadziły siedzący lub mało aktywny tryb życia. Programy ćwiczeń fizycznych różniły się zarówno odnośnie do rodzaju ćwiczeń, częstotliwości i czasu ich trwania, niektóre z nich rozpoczynały się w II trymestrze ciąży, inne trwały przez cały jej czas.

U kobiet, które brały udział w ćwiczeniach fizycznych, w porównaniu z grupą kobiet niećwiczących, o 31% rzadziej stwierdzono cukrzycę ciążową (zbiorcze ryzyko względne [relative risk – RR]: 0,69; 95% przedział ufności [confidence interval – CI]: 0,52–0,91; p = 0,009). Ryzyko to było jeszcze mniejsze wśród kobiet, które utrzymywały aktywność fizyczną przez całą ciążę (RR: 0,64; 95% CI: 0,36–0,98; p = 0,038). Podobne wyniki uzyskano, gdy przeanalizowano wpływ łączonych form aktywności fizycznej (np. ćwiczenia wzmacniające, rozciągające, aerobowe).

Ponadto przyrost masy ciała u ćwiczących kobiet był o ponad 1 kg mniejszy, w porównaniu z kobietami z grupy kontrolnej (średnia ważona różnic [weight mean difference – WMD]: -1,14 kg; 95% CI: od -1,50 do -0,78; p <0,001).

Nie zaobserwowano żadnych niekorzystnych zdarzeń związanych z uczestnictwem w programach ćwiczeń fizycznych.

Cukrzyca ciążowa, jedna z najczęstszych chorób u kobiet w ciąży, jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia innych poważnych powikłań, takich jak stan przedrzucawkowy, nadciśnienie tętnicze czy poród przedwczesny. U kobiet, u których występują te powikłania, częściej wykonuje się cięcie cesarskie, a ryzyko zachorowania w późniejszym okresie na cukrzycę typu 2 jest zwiększone (podobnie jak u ich potomstwa). Nadmierny wzrost masy ciała, którego doświadcza większość kobiet w ciąży, niesie podobne ryzyko jak cukrzyca ciążowa.

W świetle tych faktów wyniki metaanalizy – zdaniem autorów – niosą istotne implikacje kliniczne, ogólnozdrowotne i społeczne. Wskazują bowiem, że zachęcanie ciężarnych do umiarkowanej aktywności fizycznej może prowadzić do znacznej poprawy wskaźników zdrowotnych u kobiet i ich potomstwa. Do opracowania szczegółowych rekomendacji koniecznie jest jednak przeprowadzenie dalszych badań.

Opracowano na podstawie: Effectiveness of physical activity interventions on preventing gestational diabetes mellitus and excessive maternal weight gain: a meta-analysis

Sanabria-Martínez G., García-Hermoso A., Poyatos-León R. i wsp.

BJOG, 2015, 6; DOI: 10.1111/1471-0528.13429